Koh Pha Ngan

Hey Teletubbies,

Hier al bijna ons laatste reisverslag ook al zijn de meeste al op de hoogte van de vele bezienswaardigheden die wij zijn tegengekomen de laatste tijd. Want in Krabi hebben wij na al die tempels en stranden ook eens een ziekenhuis bezocht.

Na ons vorige reisverslag af te hebben gesloten gingen we opzoek naar voer. Hierbij kwamen we terecht bij een nightmarket vlak voor ons hotel. De volgende dag hebben we vanwege de regen een matig actief programma gevolgd maar dit werd 's avonds volledig goed gemaakt. We kennen Ruben namelijk als een jongen die het eten aardig snel naar binnen weet te werken echter kwam het er deze keer net zo hard weer uit. In eerste instantie deden we het maar rustig aan en zijn we op bed gaan liggen. Helaas werd het daarmee niet beter en besloten we daarom de zoektocht naar een arts te starten. Om half tien vertrokken we met een tuktuk, geheel in stijl, richting het ziekenhuis.

Eenmaal aangekomen kon Ruben direct plaatsnemen op de brancard en werd zo dit typisch Thaise ziekenhuis binnengereden. Hier mocht hij fijn plaatsnemen in de dengue/ebola-hoek. Na een kort onderzoek door drie verschillende artsen kwam een voedselvergiftiging als conclusie naar voren. Met paracetamol, ORS en antibraakmiddel werden we vriendelijk weer naar huis gestuurd. Uiteindelijk waren we hierdoor genoodzaakt langer in Krabi te blijven.

Een dag later als gepland konden we dan eindelijk naar Koh Pha Ngan. Als eerste zaten we in de bus naar Surat Thani toen Ashleys ontbijt in beweging kwam. Helaas voor haar ging het er op de boot niet rustiger aan toe. Een aangekomen op Ko Pha Ngan besloten we het eerste hotel te nemen dat we konden vinden. Dit keer waren de rollen omgedraaid en lag Ashley ziek op bed. Dus konden we om zes uur weer op zoek naar een arts. Deze keer werden we met veel gevoel voor drama opgehaald door een ambulance.

Ashley had het qua ziekenhuis iets beter getroffen en werd bij binnenkomst uitvoerig gecheckt. Ook bij haar kwam een voedselvergiftiging naar voren en de behandeling werd ingezet. Als eerste moest ze een nacht in het ziekenhuis blijven, verder lag ze meteen aan het infuus met vocht en antibiotica. Op een kamer met een Duitse medepatiënt konden we samen de nacht doorbrengen. De volgende dag kregen we te horen dat het niet ernstig was, geen malaria, salmonella of dengue, maar voor de zekerheid moest ze wel nog een nacht blijven. Gelukkig was een nacht in dit ziekenhuis beter dan in sommige hotels en het eten was ook prima.

Toen Ashley dan uiteindelijk ontslagen werd konden we opzoek naar een mooi hotel waar we de laatste nachten konden doorbrengen. Zo kwamen we uit bij het Sunrise resort aan het Sunrise beach bekend van de full moon party, die wij helaas missen. Na een dagje zonnen zijn we vandaag met een scooter over het eiland gaan crossen. Als kleine kindjes gingen wij op zoek naar watervallen maar na meerdere mislukte pogingen gaven wij het op, je zou het niet verwachten in het regenseizoen maar alle watervallen staan droog. Dus zijn we toch maar weer de zee in gedoken. Daarna zijn we nog even opzoek gegaan naar klein en compacte cadeautjes voor het thuisfront, allememagies wat is dat spannend....

Nu gaan we snel slapen want morgen gaan wij de wonderen van de onderwaterwereld ontdekken. Dus is het nu tijd om dag te zeggen.